[Fic Yuri SNSD TaeNy] แค่หนึ่งคำหนึ่งข้อความ

ข้อมูลเบื้องต้น

อันนยอง>o<

ตามมาติดๆกับเรื่องที่2(เรื่องแรกยังไม่ลอด-*-)

ครั้งนี้เป็นของแทนี่ อี๊ๆๆๆๆ(มีแอ็คโคด้วย เอามาทำหมีหรอ??-"-)
ฝากไว้อีกเรื่องนะ(โอ๊ม-A- ใครอ่าน ใครเม้น ใครโหวตได้ไปคอนออนนี่ทุกคนเพี๊ยง!!!!!!)

......................................................................................................................................
   สิ่งที่สำคนที่สุดของคนรักกันคือ การเชื่อใจ การให้อภัย และหัวใจของเราที่มอบให้กับอีกฝ่าย
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นใจที่มีให้กันและกันนั้นสำคัญที่สุด

ถ้าเขาไปมีคนอื่นจริง คุณจะโทษตัวเองว่าไม่ดีพอหรือเขาไม่พอดี
สำหรับผู้หญิงคนนึงแล้ว เขาโทษตัวเองว่าเขาไม่ดีพอ 
ไม่งั้นเขาจะไปมีคนอื่นหรอ??
แล้วคุณล่ะ?!? ลองหาคำตอบกันดู

Music Playlist at MixPod.com

เนื้อเรื่อง

TaeNy Taeyeon+Tiffany :แค่หนึ่งคำหนึ่งข้อความ

“แทรีบกลับมานะ”

“อืม ถ้าแททำงานเสร็จเมื่อไหร่ แล้วแทจะรีบกลับมาเลย”

“แทไปตั้งเดือนนึง ฟานี่ไม่อยากให้แทไปเลย”ฉันพูดแล้วเข้ากอดคนรัก

“แทต้องไปทำงานนะคะ ฟานี่ต้องเข้าใจนะ”คนรักของฉันหรือคิม แทยอนพูดก่อนจะลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

“สัญญานะว่าจะรีบกลับมา สัญญานะว่าแทจะไม่มีคนอื่น สัญญานะ..”ฉันพูดก่อนที่ในตาของฉันจะมีน้ำใสๆเริ่มคลอ

“ฟานี่อย่าร้องซิคะ แทสัญญานะ ว่าแทจะไม่มีคนอื่น
แทสัญญาว่าถ้าแททำงานเสร็จแล้วจะรีบกลับมา แต่ฟานี่ต้องสัญญากับแทเหมือนกันนะ”แทยอนพูดแล้วชูนิ้วก้อยขึ้นมา

“สัญญากับแทนะ ว่าฟานี่ต้องเชื่อใจแท แล้วก็ต้องดูแลตัวเองด้วย”

“ค่ะ ฟานี่สัญญา”ว่าแล้วฉันก็ชูนิ้วก้อยขึ้นเหมือนกันก่อนจะเกี่ยวก้อยสัญญากับแทยอน เพื่อไม่ทำให้เขาเป็นห่วง

“แทไปก่อนนะ”แล้วคนรักของฉันก็เดินไป

ฟิ้วววว~

ฉันยืนส่งคนรักของฉันที่สนามบินจนเครื่องออก ก่อนที่จะเดินทางกลับบ้านอย่างกังวลเล็กน้อย ฉันกับแทยอนเจอกันตอนมหาลัย ฉันยังจำวันแรกที่เจอคิม แทยอนได้ดีเลย คนตัวเล็กๆ ผิวขาวๆที่ท่าทางรั่วๆนั้นแหละคือเสน่ห์ของแทยอน จริงๆแล้วฉันเกิดและโตที่อเมริกา แต่เพราะพี่ชายของฉันต้องมาดูแลกิจการของทางบ้านที่สาขาเกาหลีคุณพ่อเลยให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อน ฉันก็เลยต้องมา ฉันรู้จักกับแทยอนเพราะเราเป็นคู่บัดดี้กัน และเพื่อนของฉันที่เกาหลีเองก็รู้จักกับแทยอนด้วย แม้ว่าในตอนแรกเราจะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ว่าแทยอนก็ดูแลฉันดีราวกับเป็นเพื่อนที่สนิทกันมานาน และเพราะฉันพูดภาษาเกาหลีได้ไม่คล่อง แทยอนจึงช่วยสอนภาษาให้ฉัน นับวันเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น
และความสนิทนั่นมันก็ทำให้ฉันชอบคิม แทยอนไปโดยไม่รู้ตัว แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะสารภาพความจริงของหัวใจให้เขาได้รู้ เพราะกลัวเขาจะเปลี่ยนไป 

จนถึงวันนั้นวันที่เราได้ไปรับน้องใหม่กันที่เมืองซุกรัน

“ฟานี่ ฟานี่รู้หรือเปล่าว่าที่เมืองซุกรันที่เราจะไปกันเนี่ย~ คือสถานที่ที่วิเศษมากเลยนะ”แทยอนบอกกับฉันขณะเดินทางเพราะเรา2คนนั่งเบาะคู่กัน

“หรอ?? งั้นเมืองซุกรันก็ต้องสวยมากแน่ๆเลย~”

“ใช่แล้วล่ะ~ เมืองซุกรันน่ะ...เหมือนดินแดนของเทพนิยายเลยนะ”แทยอนบอกยิ้มๆ ฉันแอบอมยิ้มเล็กน้อยกับสีหน้าของเขาที่ทำหน้าเหมือนกับเด็กๆที่ได้ไปเที่ยวสวนสนุก

(เมืองซุกรันคือเมืองที่สาวๆได้ไปในรายการIntimate Noteรายการที่สาวๆได้ไปบอกเล่าถึงเรื่องฮาๆของกันและกัน และก็เป็นเมืองที่ใช้ถ่ายทำละครBeethoven VirusและMV Never Ending StoryของวงSmashด้วย)

“ว้าว!!~ ฟานี่อยากจะเห็นที่นั่นเร็วๆจัง”ฉันพูดแล้วจินตนาการถึงเมืองซุกรัน

ไม่นานพวกเราก็มาถึงเมืองซุกรัน และก็เป็นอย่างที่แทยอนบอกจริงๆ ที่เมืองซุกรันนี้อากาศก็ดีแถมยังสวยและงดงามเหมือนกับเทพนิยายจริงๆ

“เอาล่ะทุกคน เดี๋ยวเอาของไปเก็บกันก่อนนะ แล้วก็ไปเดินเล่นกันตามสบายเลย
อีกซัก2ชม.ค่อยมาเจอกันที่นี่นะ”เสียงของรุ่นพี่ปี4บอกกับพวกเรา

“คร๊า/คร๊าบ~”ทุกคนตอบรับ

“หนิๆ ฟานี่ แทกู เราไปเดินเล่นตรงสวนดอกไม้กันไหม??”เสียงของซันนี่เพื่อนของฉันที่กล่าวไว้ข้างต้น บอกฉันกับแทยอนที่กำลังเก็บของกันอยู่

“ไปซิๆ รอแป๊ปนะ”แทยอนตอบ แล้วเราก็ไปเดินเล่นตรงส่วนดอกไม้ ซึ่งมีดอกไม้หลายสีหลายพันธุ์เรียงกันอย่างสวยงาม ดูๆแล้วที่เหมือนกับโลกที่อยู่ในนั่งสือนิทานมาก

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันออกมาเที่ยวตั้งแต่มาที่เกาหลีเลยนะ”ฉันบอกกับซันนี่ ก่อนจะสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปอย่างเต็มที่

“แล้วเป็นไงล่ะ?? แกชอบไหม?”ซันนี่ถาม

“ชอบซิ มากด้วย~”

“นี่ซันจัง...ฉันหิวอะ ไปหาอะไรกินกันนะ”ซูยองแฟนของซันนี่และก็เป็นเพื่อนสนิทของแทยอนบอกขึ้น

“หิวอีกและ อยู่บนรถก็เห็นกินไม่ขาดปาก”ซันนี่บ่นแบบเอือมๆกับแฟนของตัวเอง

“ซันพาซูไปหาอะไรกินก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันพาฟานี่เดินเล่นเอง”แทยอนเสนอ

“เอางั้นหรอ?”ซันนี่ถาม

“อื้ม”

“งั้นก็ได้ ไปเร็วเด็กโย่ง รีบๆไปซื้อ จะได้รีบกลับมา”ซันนี่บอกกับซูยองก่อนจะจูงมือกัน

“เฮ้!!~ รักซันจังที่สุดเลย~”ว่าแล้วทั้ง2ก็เดินไป

“น่ารักดีเน๊อะ~ คู่นั้นน่ะ...”ฉันบอกกับแทยอนขณะยืนมองเขา2คนเดินจับมือกันไป

“นั่นน่ะซิ น่าอิจฉาเน๊อะ~”แทยอนบอกยิ้มๆ “เออ...แล้วฟานี่อยากจะไปเดินเล่นที่ไหนอีกหรือเปล่า เดี๋ยวแทจะพาไป”

“อืม...ไปนั่งเล่นตรงนั้นดีกว่า~ จะได้รอซันนี่กับซูยองด้วย”ฉันพูดแล้วชี้ไปที่ต้นไม้ต้นนึงซึ่งมีม้านั่งสำหรับนั่งได้2คนอยู่

“อื้ม...”แล้วเราก็เดินกันไปนั่งเล่นกันตรงนั้น ตอนนี้รอบข้างมีแค่เรา2คนพร้อมกับบรรยากาศธรรมชาติที่สวยงาม ทำให้ฉันรู้สึกขัดเขินนิดหน่อย

“แทยอน/ฟานี่” อยู่ๆเราก็เรียกชื่อของกันและกันขึ้นมาพร้อมกัน

“แทพูดก่อนซิ...”ฉันบอก

“ฟานี่พูดก่อนเถอะ...”แทยอนบอก

“เออ... คือว่าฟานี่...ชอบ...”

“แม๊ะ แม๊ะ แม๊ะ” ขณะที่ฉันกำลังจะบอกความในใจ ฝนก็ตกลงมา

“เฮ้ย! ฝนตก”แทยอนอุทาน “ฟานี่เราไปหลบฝนกันที่หอระฆังตรงนั้นกันก่อนดีกว่า”แทยอนพูดแล้ว จับมือของฉันวิ่งไปหลบที่หอระฆัง ซึ่งไม่มีใครอยู่เลย เพราะเราเดินกันออกมาไกลจากกลุ่มเพื่อนที่อยู่กันแถวบ้านพักมากพอสมควร “ตกมาได้”แทยอนบ่นก่อนจะถอดเสื้อนอกออกมาแล้วบิดน้ำออก ตอนนี้แทยอนเหลือเพียงแค่เสื้อยืดคอวีสีฟ้าอ่อนเท่านั้น ซึ่งมันก็เปียกเหมือนกัน แทยอนในตอนนี้ดูดีมากๆเลยล่ะ ผิวขาวๆของเขากับเสื้อและผมสีน้ำตาลที่เปียกฝน... เขินแทยอนจัง...

แต่เขาคงไม่รู้หรอก...มั้งนะ~

“ท่าทางจะตกหนักซะด้วยซิ”ฉันบอกก่อนจะมองออกไปข้างนอก

“ฟานี่หนาวรึเปล่า?? อ่ะ เอาเสื้อแทไปห่มซิ~”ว่าแล้วแทยอนก็ยื่นเสื้อนอกที่บิดน้ำออกจนแทบไม่เหลือน้ำมาให้ฉัน

“ไม่เป็นไรหรอก~ แทนั้นแหละหนาวหรือเปล่า?”ฉันถามกลับ

“รับไว้เถอะนะ แทไม่หนาวหรอก~”แทยอนพูดก่อนที่จะใช้เสื้อนอกห่มให้กับฉัน

“ขอบคุณนะ”ฉันพูดยิ้มๆ “เอ๊ะ!!” ฉันอุทานขึ้นเมื่อรู้สึกว่าที่คอมันโล่งๆ

“มีอะไรหรอ?”แทยอนถาม

“สร้อย?? สร้อยของฟานี่ที่คุณแม่ที่ทิ้งไว้ไห้ก่อนที่ท่านจะเสีย...”ฉันพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมหรอ?!”

“มันหายไป... เมื่อกี้ตอนที่เดินเล่นกัน มันยังอยู่เลยนี่หน่า...”ฉันพูด “สร้อยเส้นนั้น...เป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณแม่ทิ้งไว้ให้ด้วย”ฉันพูดแล้วร้องไห้ออกมา “ตั้งแต่เกิดมาฟานี่ก็ไม่เคยได้เจอกับคุณแม่เลย สร้อยเส้นนั้นจึงเปรียบเสมือนตัวแทนของคุณแม่ฟานี่
แต่ตอนนี้มัน...”

“แทจะไปหาสร้อยให้ฟานี่เอง มันอาจหล่นอยู่ข้างนอกก็ได้ เดี๋ยวแทไปหาให้นะ”แทยอนพูดแล้วเตรียมจะวิ่งออกไป

“อย่าเลย ไม่เป็นไรหรอก...”

“ไม่เป็นไรได้ยังล่ะ?!? นั้นมันของสำคัญของฟานี่นะ”

“แต่ว่าข้างนอก ฝนมันตกหนักอยู่นะ
ถ้าออกไปตอนนี้... แทจะไม่สบายได้นะ”ฉันพูดอย่างเป็นห่วง

“แทไม่สบายก็ดีกว่าแทต้องทนเห็นฟานี่ร้องไห้...”แทยอนบอกด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“แทยอน...”

“ฟานี่รออยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวแทกลับมา...”

“แต่ว่าข้างนอกฟ้าผ่านะ! แล้วแทก็เคยบอกกับฟานี่ว่ากลัวเสียงฟ้าร้องไม่ใช่หรอ??”

“อันนั้นมันก็เรื่องของฟ้าร้องกับฟ้าผ่า แต่ว่าแทจะไปหาสร้อยให้ฟานี่!”แทยอนยังคงยืนยันคำเดิม

“ทำไมต้องทำเพื่อฟานี่ขนาดนี้ด้วยล่ะ?!? ไม่ห่วงตัวเองบ้างหรือไง!?!”

“เพราะ แท...ชอบฟานี่”พูดจบแทยอนก็วิ่งผ่าสายฝนออกไปเพื่อจะหาสร้อยให้กับฉัน นี่แท..ชอบฉันเหมือนกันหรอ.. เขาชอบฉันจริงๆใช่ไหม?...

แล้วสุดท้ายวันนั้นแทยอนก็หาสร้อยให้ฉันเจอ แต่เขาก็ไข้ขึ้นถึง39องศา

รุ่นพี่ปี4ก็เลยบอกให้ฉันดูแลแทยอน ไม่ต้องไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ และจะยกให้เป็นกรณีพิเศษ พอเขาหายไข้ ฉันจึงบอกกับเขาว่าฉันก็ชอบเขาเหมือนกัน และเราก็ตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ฉันก็รักแทยอนมากขึ้นทุกวัน เพราะเขายังดูแลฉันดีไม่เคยเปลี่ยน พอเรียนจบแทยอนก็เข้ามาทำงานในบริษัทของพี่ชายฉันและได้รับตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ เพราะเขาทำให้พี่ชายและคุณพ่อของฉันเชื่อใจจากการทำงานเป็นพนักงานธรรมดาๆที่มีฝีมือในด้านการบริหารที่ไม่ธรรมดา เลยทำให้เขาค่อยๆเลื่อนขั้นขึ้นมาจนได้เป็นถึงผู้จัดการใหญ่ แต่ว่าตอนนี้เขาต้องไปทำงานที่ต่างประเทศเดือนนึง เพราะมีงานใหญ่ของทางบริษัทที่เขาต้องเป็นตัวแทนของคุณพ่อและพี่ชายไปดูงานแทน บอกตรงๆเลยว่าฉันไม่อยากให้เขาไป แต่เขาบอกกับฉันว่า ‘นี่อาจเป็นการทดสอบอย่างหนึ่งของพี่ชายและคุณพ่อของฉัน และเขาก็อยากจะทำให้พี่ชายและคุณพ่อของฉันเห็นว่าเขาทำได้ เขาอยากให้คุณพ่อกับพี่ชายฉันเห็นว่าไม่ว่าจะเป็นบริษัทหรือตัวฉันเอง เขาสามารถดูแลได้ และก็ดูแลได้ดี’

  ฉันเลยต้องยอมให้เขาไป ตอนนี้ก็ผ่านไป2อาทิตย์แล้ว แต่..ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้ว..
ฉันยังไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย ทำไมเขายังไม่ติดต่อกลับมาบ้างนะ ถึงงานจะเยอะยังไง... แต่ช่วยติดต่อกลับมาหน่อยได้ไหม?!? แค่โทรมาคุยกันซัก1นาที แค่ส่งข้อความมาซักหนึ่งข้อความ ไม่ได้หรอเลย?? ฉันเชื่อใจแทยอนนะ แต่ว่า...ทำไมฉันโทรไปถึงไม่รับ ทำไมโทรไปถึงได้แต่ฝากข้อความ คิม แทยอน  ฉันคิดถึงเธอนะ
ฉันนั่งกินข้าวคนเดียวมา1อาทิตย์เต็ม ฉันนั่งดูทีวีอยู่คนเดียวมาหนึ่งอาทิตย์เต็ม โดยที่ไม่ได้ยินเสียงของเธอเลย ฉันน่ะ...รอแทได้นะแต่ช่วยติดต่อกลับมาบ้างซิ
แท.. ตอนนี้แทไปอยู่ที่ไหน ฟานี่รอแทอยู่นะ

“พยอล-พยอล-พยอล พยอล-มัน-คึม ซา-รัง-เฮ
วัต-ตอน-กอ-ยา นอ-รึล ชา-จา ชอ มอ-รี-ซอ นอน Shining star”
ขณะที่ฉันกำลังคิดถึงคนรักของฉันหรือคิม แทยอนอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น

“ฮัลโหล แทยอนหรอ??”ฉันรีบรับโทรศัพท์ทันทีเมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์แสดงเบอร์ของแทยอน แต่ก็ต้องแปลกใจทันทีเพราะว่าเสียงปลายสายนั้น ไม่ใช่เสียงของแทยอน

แต่เป็นเสียงของผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้...

[ฮัลโหล คุณคือทิฟฟานี่ใช่ไหมคะ??]

“ค่ะ แล้วคุณคือ...”

[ฉันชื่อซอนมีนะคะ คือว่าคุณแทยอนได้ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านของฉัน
แล้วฉันก็พึ่งจะเห็น พอเปิดดูก็เห็นเบอร์ของคุณขึ้นสายไม่ได้รับอยู่ ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับคุณแทยอนหรอคะ?? ] ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านของผู้หญิงคนอื่นหรอ? ไหนบอกไปทำงานต่างประเทศไงล่ะ?! แต่ทำไมโทรศัพท์ถึงได้ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่เป็นคนเกาหลี...

“แล้วคุณเป็นใครหรอคะ?”ฉันถามกลับอย่างสุภาพ

[ฉันหรอ?? คนสำคัญของแทยอนล่ะมั้งคะ~]

ฟืฟฟฟ~ ตึก...
ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น โทรศัพท์ของฉันก็หลุดจากมือและร่นลงพื้นทันที

‘คนสำคัญของแทยอน... นอกจากฉันแล้ว...ยังมีคนอื่นอีกหรอ?? คนสำคัญของแทยอน...ไม่ใช่ฉันแล้วงั้นหรอ?? เขาบอกให้ฉันเชื่อใจเขา แล้วทำไมเขาถึงทำแบบนี้?’

2อาทิตย์ถัดมา

วันนี้แล้วซินะที่แทยอนจะกลับมา เขาอาจกลับมาพร้อมกับคนสำคัญคนใหม่
คนสำคัญที่ไม่ใช่ฉันแล้ว

   ตลอดเวลา3อาทิตย์ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย 3อาทิตย์ที่ฉันต้องทนสงสัยกับคำว่าคนสำคัญที่ไม่ใช่ฉัน... วันนี้แล้วซินะที่ทุกอย่างมันจะจบลง
  ฉันตัดสินใจรอเขาอยู่บ้านไม่ได้ไปรับที่สนามบิน อยากจะคุยกับเขาให้รู้เรื่องไปเลย
แต่ฉันจะเชื่อใจเขาอีกซักครั้ง จะรอให้เขาบอกเรื่องนี้เอง ถ้าเขารักฉันจริง ขาจะบอกฉันเอง...

ติ๊ง...ต่อง~ ติ๊ง...ต่อง~
เสียงกดออดดังขึ้นที่หน้าบ้าน ฉันจึงเดินลงไปเปิดประตูให้
ก่อนที่รถของแทยอนจะขับเขามาจอดในโรงรถ

“กลับมาแล้วหมีน้อย~”ทันทีที่จอดรถเสร็จแทยอนก็เข้ามากอดฉัน “คิดถึงฟานี่จังเลย~”

“ฟานี่... ก็คิดถึงแทยอน”ฉันพูดเบาๆ

“เป็นอะไรหรือเปล่า ดูฟานี่โทรมๆไปนะ...”เขาทักฉัน ก็แน่แหละ.. ตลอดเวลาที่ฉันไม่ได้คุยกับเขา ไม่ได้ติดต่อกับเขา ฉันน่ะ...แทบจะไม่ได้กินไม่ได้นอนเลย

“แค่พักผ่อนน้อยไปหน่อยน่ะ...”ฉันตอบเบาๆ

“ไหนสัญญากันแล้วไงว่า จะดูแลตัวเอง... ดูซิปล่อยให้ตัวเองโทรมซะหมดน่ารักเลย...”แทยอนบอก สัญญาหรอ? ดูแลตัวเองหรอ?? แล้วทำไมแทไม่รักษาสัญญาของตัวเองบ้างล่ะ?? สัญญาที่บอกว่าจะไม่มีคนอื่น สัญญาที่ให้เชื่อใจกัน ทำไมไม่ทำตามบ้างล่ะ?...

“เข้าบ้านกันดีกว่า~ เดี๋ยวแทจะทำของโปรดของฟานี่ให้ทานนะ”ว่าแล้วเขาก็จูงมือฉันพาเข้าบ้าน เขายังดูแลฉันดีเหมือนเดิม แต่ว่าเรื่องนั้น... มันยังคาใจฉันอยู่นะ บอกออกมาซักทีซิว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
ทำไมไม่พูดถึงเรื่องโทรศัพท์ของตัวเองบ้าง ทำไมกัน?!?

“ฟานี่อาทิตย์หน้าพี่ลีโอ ให้แทพักร้อนทั้งอาทิตย์เลยล่ะ ไปเที่ยวกันไหม??”แทยอนถามขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งทานข้าวด้วยกัน

“แทไม่เหนื่อยหรอ? พึ่งจะกลับจากทำงานนะ...”ฉันถาม

“ก็เหนื่อยนิดหน่อยนะ แต่ที่นู้นเขาดูแลแทดีมากเลย ทำงานมาเหนื่อยๆก็หายเลย~”พูดจบแทยอนก็ตักข้าวเข้าปาก ดูแลดีหรอ? คงจะเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นซินะ

“ทำไมพักหลังๆ แทถึงไม่ติดต่อกลับมาหาฟานี่บ้างล่ะ?”ฉันถาม
ถ้าปล่อยไว้เขาก็คงจะไม่บอกฉันแน่ ถามให้มันจบๆไปเลยก็คงจะดี

“คือว่า พักหลังๆงานมันเยอะน่ะ แล้วก็...” ‘แล้วก็...อะไร’

“ชอ-เน อัล-ดอน เน-กา อา-นยา Brand New Sound แซ-โร วอ-ชิน นา-วา ฮัม-เก One More Round Dance Dance Dance you’ll be wrong this time”

ขณะที่แทยอนกำลังจะบอกถึงความจริงที่ฉันอยากจะรู้มากที่สุด...
โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

“ฮัลโหล ว่าไงซอนมี?” ซอนมี... ซอนมีหรอ?? ผู้หญิงคนนั้น...

“ฮ่ะ?!? ตอนนี้หรอ?? ไม่ได้หรอก ฉันอยู่กับ... แต่ว่า... อะๆ ก็ได้ๆ งั้นเดี่ยวฉันรีบไป”

“ใครหรอแทยอน?”ฉันถามทั้งๆที่ในใจก็รู้ดี

“เพื่อนน่ะ เออ...ฟานี่แทขอออกไปข้างนอกแป๊ปนึงนะ พอดีมีธุระ”พูดจบแทยอนก็ออกไปทันที โดยที่ทิ้งฉันไว้ให้อยู่กับความสงสัยทั้งหมด..อยู่คนเดียว

ทั้งๆที่เขาพึ่งกลับมาไม่ถึง3ชม. ทั้งๆที่เราพึ่งจะได้นั่งคุยกัน แต่พอผู้หญิงคนนั้นโทรมา...

เขากลับออกไปหาผู้หญิงคนนั้น เขาคงเป็นคนสำคัญของแทยอนจริงๆซินะ

 และคงจะสำคัญมากกว่าฉันอีกด้วย ถึงต้องรีบออกไปพบแบบนั้น...

คืนนั้น

 นี่มันก็4ทุ่มแล้วทำไมแทถึงยังไม่กลับมาอีกนะ เขาออกไปตั้งแต่4โมงเย็นแล้ว ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก ฉันนั่งรอแทยอนอยู่ในห้องรับแขก โดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาเมื่อไหร่... ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาตอนไหนหรือไม่รู้ว่าจะกลับมาหรือเปล่า
‘สัญญากับแทนะ ว่าฟานี่ต้องเชื่อใจแท’ฉันนึกถึงคำพูดของแทยอนวันนั้น ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา เขาบอกให้ฉันเชื่อใจ แต่ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้...
ถ้าไม่รักฉันแล้วก็บอกกันดีๆซิ ฉันจะได้ไป จะได้ไม่อยู่ขัดขว้างความสุขของเขา
บอกฉันมาซิว่าไม่ต้องการฉันแล้ว

แค่คำเดียวเท่านั้น... แล้วน้ำใสๆเอ่อล่นออกมาจากดวงตาของฉัน

ทำได้แต่นั่งร้องไห้ นั่งรอเขาอยู่แบบนี้ รอเวลาที่เขา...จะจากไป...

ติ๊ง...ต่อง~ ติ๊ง...ต่อง~
แล้วเสียงๆนี้ที่ฉันรอคอยก็ดังขึ้น แท! แทกลับมาแล้ว!

“แทกลับมาแล้-”ฉันรีบเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งออกไปด้วยความดีใจแบบสุดๆ แต่ก็ต้องหยุดความดีใจนั้นไว้ เพราะคนที่มากดออดหน้าบ้านคือซันนี่ไม่ใช่แทยอน...

“ซันนี่ แกมาทำอะไรดึกป่านนี้อะ?” ฉันถามก่อนที่จะเปิดประตูรั้วให้

“มานอนเป็นเพื่อนแกน่ะ”ซันนี่ตอบ

“นอนเป็นเพื่อนฉัน??”ฉันทวนคำอย่างสงสัย

“อืม แทเขาบอกว่าคืนนี้เขาจะไม่กลับมา เลยโทรไปขอให้ฉันมานอนเป็นเพื่อน”

“ไม่กลับมาหรอ ทำไมล่ะ?” พึ่งจะกลับมาแท้ๆแต่ทำไมถึงไม่นอนที่บ้านล่ะ?!?
อยู่กับผู้หญิงคนนั้นมันดีกว่าอยู่กับฉันมากเลยใช่ไหม?!? อยู่กับผู้หญิงคนนั้นมีความสุขมากเลยใช่ไหม?!? ถึงไม่กลับมาอยู่ด้วยกัน...

“เห็นเขาบอกว่ามีงานสำคัญน่ะ...”ซันนี่ตอบ “นี่แกร้องไห้หรอ??”ซันนี่ทักฉันเมื่อเห็นว่าน้ำตาฉันเริ่มคลอ...

“ซันนี่...”ฉันเข้ากอดเพื่อนรักก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมา

“ฟานี่.. เป็นอะไร? ร้องไห้ทำไม??”ซันนี่ถามฉันด้วยความแปลกใจ

“แทเขามีคนอื่น... แทเขาไม่รักฉันแล้ว...”พูดไปฉันก็ร้องไห้ไป

“ด่ะ-ด่ะ..เดี๋ยวนะ แกหมายความว่าไงมีคนอื่น?? อธิบายให้ฉันฟังซิ”ซันนี่ถาม

แล้วฉันก็อธิบายเรื่องทั้งหมดให้กับซันนี่ฟัง

“บ้า!! แทยอนไม่ใช่คนอย่างงั้นนะ...”ซันนี่พูดอย่างไม่อยากเชื่อ

“ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน... แต่ว่าการกระทำของเขาทั้งหมดมันแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดเลย...”

“ใจเย็นๆนะ ฉันว่ามันอาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้...”ซันนี่บอก

“แล้วถ้ามันเป็นจริงล่ะ?? ฉันต้องเสียแทยอนไปอย่างงั้นหรอ?”

“ทิฟฟานี่...”

“ตอนที่เขาไปต่างประเทศ ถึงงานจะเยอะยังไง... แต่ก็น่าจะส่งข้อความมาบอกฉันบ้างว่าเขาเป็นยังไง สบายดีไหม หรือถามฉันกลับอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
แต่เขาก็ไม่ติดต่อกลับมาเลย??” ยิ่งพูดน้ำตามันก็ยิ่งไหล
“เขาบอกว่าให้ฉันเชื่อใจเขา แต่เขากลับทำกับฉันแบบนี้... ถ้าเขาไม่รักฉันแล้วก็บอกกันตั้งแต่แรกซิ เขาจะเก็บฉันไว้ทำไม? ไว้เพื่อหน้าที่การงานหรอ?
หรือไว้เพื่อขั้นเวลาสนุกๆ ฉันไม่เข้าใจอะ ซันนี่... ฉันไม่เข้าใจ...”

“ไม่เป็นอะไรนะ ทิฟฟานี่”ซันนี่ปลอบฉันก่อนที่กอดเพื่อปลอบใจฉัน

“ไว้พรุ่งนี้ฉันจะถามแทให้ล่ะกัน...”ซันนี่บอก

“อย่าเลย ถ้าเขาไม่อยากจะบอกกับฉันจริงๆ ฉันก็ไม่อยากรู้แล้วล่ะ...”

“แต่ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป แกก็ยิ่งมีแต่คำถาม ยิ่งเสียใจมากขึ้นนะ...”

“ถ้าเกิดไปถามเขาขึ้นมา แล้วมันเป็นความจริง ฉันกลัวว่าเขาจะทิ้งฉันไป...”

“ฟานี่...”

“แทเคยบอกว่าคนรักกันต้องเชื่อใจกัน ต่อให้มีเรื่องร้ายๆผ่านเข้ามามากมาย
มันก็จะผ่านไปได้ด้วยดี ฉันจะเชื่อใจแทให้ถึงที่สุด... แม้ว่าสุดท้ายเขาจะทิ้งฉันไปจริงๆ...”

“ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าเป็นยังงั้นจริงๆ ฉันจะช่วยแกเอง ฉันก็ไม่อยากให้แกเศร้า...

แต่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วนะ ไปนอนกันเถอะ”ซันนี่บอกแล้วเช็ดน้ำตาให้ฉันก่อนจะชวนฉันขึ้นไปตอนนอน

“อืม..”ว่าแล้วฉันกับซันนี่ก็ขึ้นไปนอนด้วยกัน แต่ในสมองของฉันมีแค่เรื่องของแทยอนผู้หญิงคนนั้น ฉันแถบจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลย

ติ๊งต่อง~ ติ๊งต่อง~

“เอ๊ะ!! ใครมากดออดแต่เช้าเลยนะ หรือว่า??” “แทกลับมาแล้-”ทันทีที่ได้ยินเสียงออดหน้าบ้าน ฉันก็รีบวิ่งออกไปที่หน้าบ้านเพื่อหวังจะได้เจอคนรักขิงตัวเอง..
แต่ว่า...ฉันก็พบแทยอนกับผู้หญิงคนอื่นกำลังยืนคุยกันอย่างสนิทสนมเขาเป็นใครนะ??

“รีบเปิดประตูเร็วๆซิ! กลับมาเหนื่อยๆแล้วยังชักช้าอีก!” ทำไมแทพูดกับฉันแบบนี้...

“ทำไมแทพูดกับฟานี่แบบนี้ล่ะ?!?”ฉันถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“โว๊ะ!!! น่ารำคาญจริงๆ!”แทยอนพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่น่ากลัวมาก
เขาไม่เคยใช้คำพูดแบบนี้กับฉันเลย ตั้งแต่รู้จักกันมา แล้วทำไม...

“ภรรยาคุณนี่น่าเบื่อจังเลยนะคะ”ผู้หญิงคนนั้น... ซอนมี...ทำไมถึง??...

“นั้นน่ะซิ แทก็ว่าเดี๋ยวนี้เขาเริ่มทำตัวน่าเบื่อแล้วล่ะ ตอนนี้..แทก็เริ่มจะเบื่อเขาแล้วเหมือนกัน”

เบื่อ? แทเบื่อฉันหรอ?? ทำไมล่ะ?!?

“ทำไมแทพูดแบบนี้ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่?!?”ฉันถามแทยอนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

“ก็เธอมันน่าเบื่อจริงๆหนิ! ส่วนผู้หญิงคนนี้คือแฟนใหม่ของฉัน
แล้วต่อไปนี้เขาก็จะมาอยู่ที่นี้กับฉันด้วย เข้าใจไหม?!?”

“ทำไมกันแทยอน... ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้... แล้วฉันล่ะ?!?
เธอเอาฉันไปไว้ที่ไหน”ฉันถามแทยอนและเขย่าที่แขนของเขา

“น่ารำคาญจริงโว้ย!! เธอจะไปอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของเธอ! ฉันน่ะ...เบื่อเธอเต็มทนแล้ว!”แทยอนพูดแล้วสะบัดแขนของฉันออก ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป

“ฮึๆ ถ้าไม่ติดตรงที่แทเขาทำงานอยู่ที่บริษัทของเธอ แทเขาคงทิ้งเธอไปตั้งนานแล้วล่ะ”ผู้หญิงคนนั้นพูดเยาะเย้ยฉัน ก่อนที่จะเดินตามแทยอนไป

  ถ้าไม่ติดตรงที่เขาทำงานอยู่ที่บริษัทของฉัน เขาก็จะไม่รักฉันงั้นหรอ?
แล้วที่เขาเคยบอกว่ารักฉัน ที่เขาเคยบอกว่าแคร์ฉัน เป็นเพราะหน้าที่การงานหรอ??
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักฉันเลยใช่ไหม?!?

แล้วทำไมถึงบอกให้เชื่อใจ... ทำไมถึงบอกให้รอ... ทำไมกันคิม แทยอน... ทำไม...

“ฟานี่... ฟานี่...”

“ฮือ?!?” เมื่อกี้มัน...ความฝันหรอ?

“ตื่นแล้วหรอ?? รีบไปอาบน้ำเถอะนะ แททำอาหารเช้าไว้ให้แล้ว~” 

“แทยอน...” ฉันดึงคนรักของตัวเองเข้ามากอดอย่างคิดถึง เมื่อกี้แค่ฝันไป ใช่แค่ฝันไป

ในความเป็นจริงแทยังอยู่กับฉัน เขายังรักฉัน ฉันยังมีคิมแทยอนอยู่ข้างกาย

“เป็นอะไรไปฟานี่ ร้องไห้ทำไม?!?”แทยอนถามฉันด้วยความเป็นห่วง

“แท อย่าทิ้งฟานี่ไปนะ ถ้าฟานี่ทำตัวหน้าเบื่อ...จนทนไม่ได้ ก็อย่าทิ้งฟานี่ไปนะ...”พูดไปฉันก็ร้องไห้ไป

“ทำไมฟานี่พูดแบบนี้ล่ะ?!?”แทยอนถามอย่างสงสัย

“ถ้าแทอยากมีคนอื่น...ฟานี่ก็ไม่ว่านะ แต่อย่าทิ้งฟานี่ไปเลย ให้ฟานี่อยู่ที่ไหนก็ได้...
แค่ได้พบแทในทุกๆวันก็พอนะ แทยอน...”

“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ?!? เป็นเพราะเรื่องของซอนมีหรอ?”แทยอนถามขึ้น

“อืม... แล้ว..แทรู้ได้ไง?!?”ฉันตอบก่อนที่จะก้มหน้าลงอย่างอายๆ

“ฮึๆ ซันนี่บอก~”แทยอนพูดแล้วยิ้มออกมา

“ซันนี่? แล้วซันนี่ไปไหนแล้วอะ??”ฉันถาม

“กลับไปแล้วล่ะ แทรู้เรื่องหมดแล้วนะ... แทขอโทษนะ ที่ทำให้ฟานี่คิดมาก...” แทยอนพูดก่อนจะเช็ดน้ำตาที่แก้มของฉัน
“แทจะบอกความจริงทุกอย่างให้ฟังนะ จริงๆแล้วซอนมีน่ะ เป็นผู้จัดการที่บริษัทของฟานี่ที่สาขาอิลซาล แต่ว่าคุณพ่อของฟานี่สงสัยว่าเขายักยอกเงินบริษัท
พี่ลีโอเลยขอให้แทช่วยทำเป็นตีสนิทและก็ชวยสืบเรื่องนี้ให้หน่อย
จนเมื่อวานที่เขาได้โทรเรียกให้แทไปเจอ  และเขาก็ได้หลุดพูดเรื่องนี้ออกมา
แต่ตอนนี้งานนั้นมันก็เสร็จแล้วนะ”แทยอนอธิบาย

“แล้วทำไมโทรศัพท์ของแทถึง...”

“อ๋อ?!? คือว่าตอนนั้นแทได้ไปที่บ้านของเขา แต่ดันไปลืมโทรศัพท์ไว้ กว่าจะรู้ว่าอยู่กับเขาก็เกือบอาทิตย์เลย แต่แทไม่รู้นะว่าเขาได้โทรมาหาฟานี่ แทไม่รู้ว่าซอนมีเขาจะชอบแทจริงๆ ถึงขั้นโทรมากวนฟานี่”แทยอนพูด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
“ฟานี่เชื่อแทใช่ไหม?!?”

“ถ้าไม่เชื่อ คงจะไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก...”ฉันพูดออกแนวงอน
“แล้วทำไมแทไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะว่าไปสืบเรื่องของบริษัท ทำไมต้องโกหกกันด้วย...”

“ก็พี่ลีโอขอไว้... พี่เขากลัวว่าฟานี่จะคิดมากเพราะต้องให้แทไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น”

“ชิ!!~ พี่ลีโอนะพี่ลีโอ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าน้องคนนี้น่ะ โตแล้ว
ไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจ ที่จะไม่ยอมให้แททำงาน อย่าให้เจอนะ...จะงอนซะให้เข็ดเลย!”

“อย่าไปโทษพี่ลีโอเลย แทเองแหละที่ผิด...”แทยอนบอกกับฉันด้วยสีหน้ารู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด “แต่แทก็ขอบคุณนะที่ฟานี่เชื่อใจแท ขอบคุณที่ฟานี่รอมาถึงทุกวันนี้” แทยอนบอกก่อนจะกอดฉัน

“ก็เพราะคำว่ารักที่แทมีให้ฟานี่ไงล่ะ~ ฟานี่เลยเชื่อใจ”ฉันพูดก่อนจะสวมกอดแทยอนกลับ

“แทรักฟานี่จริงๆ ไม่ได้รักเพราะหวังผลประโยชน์ แทรักฟานี่จริงๆฟานี่รู้ใช่ไหม?!?”

“รู้ซิ... และก็รู้ดีด้วย~” ใช่แล้วล่ะ ไม่ว่าจะมีเรื่องมาทำให้ฉันว้าวุ่นใจ
ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเข้ามามากมาย ฉันก็จะเชื่อใจเธอ เพราะฉันรู้ดีว่าสุดท้ายยังไงเราก็รักกัน เราจะมีกันและกัน...ตลอดไป

อยากให้คิม แทยอนรู้... 

‘ เพราะคำว่ารักที่เรามีให้กัน ก่อให้เกิดความเชื่อใจ เพราะคำว่ารักที่เธอไม่เคยมีให้ใคร

ฉันถึงไว้ใจเธอไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม ขอบคุณนะที่เธอไม่มีคนอื่น
ขอบคุณนะที่เธอทนกับฉัน ขอบคุณที่เธอรักษาสัญญาของกันและกัน
แม้ว่าบางทีฉันจะทำตัวน่าเบื่อไปมากมาย...

   ในยามที่ฉันลำบาก ขอบคุณที่เธอช่วยเหลือฉัน ในยามที่ฉันเหงาใจ
ขอบคุณที่เธอมาเติมเต็มให้กัน ในวันนี้ฉันได้รู้แล้วว่า
ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปมากน้อยยังไงฉันก็จะรักเธอ

ไม่ว่าวันพรุ่งนี้เธอจะไม่ได้อยู่ข้างฉัน ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ
ถ้าให้ฉันอยู่โดยไม่มีเธอ ฉันคงอยู่ไม่ได้ ถ้าให้ฉันต้องอยู่คนเดียว ฉันคงจะทรมานใจ...

   แต่ว่าเธอนั้นก็รู้ความต้องการของฉันดี เธอนั้นก็เข้าใจความรู้สึกของฉันตลอด
และทำให้ฉันเชื่อใจ เธอคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้
ไม่มีใครจะมาทดแทนเธอได้อีกแล้วฉันรักเธอนะ คิม แทยอน

                                                                 สเตฟานี่ ฮวัง’

อยากให้ฮวัง มิยองรู้...

‘ถึงแม้ฉันจะทำตัวไม่น่าเชื่อใจ ถึงแม้บางทีฉันจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียว

แต่ว่าเธอก็ยังเชื่อใจ เธอยังเชื่อมั่นในคำสัญญา ไม่มีใครดีเท่าเธออีกแล้ว

ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้เธอร้องไห้ ขอโทษที่ทำให้เธอต้องรอ ขอโทษที่ปกป้องเธอไม่ได้
ความรักที่เธอมีให้ฉัน มันยิ่งใหญ่มากมาย
ความรักที่เธอมีให้ฉันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันต้องการมันอย่างขาดไม่ได้
ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะชดเชยได้หมด ฉันไม่รู้ว่าความรักที่ฉันมีให้เธอ
มันจะมีค่าพอรึเปล่า...
แต่ฉันรู้แค่ว่าความรักที่เธอมีให้ฉัน มันมากกว่าครึ่งหนึ่งของชีวิตฉัน
ฉันคนที่ไม่ได้มีอะไรเลย กับเธอคนที่มีเพียบพร้อมทุกอย่าง

ฉันขอบคุณนะที่เธอมารักฉัน ฉันขอสัญญาว่าฉันจะมีเธอคนเดียวตลอดไป
ฉันรักเธอนะ ทิฟฟานี่

                                                                                                          คิม แทยอน’

อยากให้คุณรู้

‘สิ่งสำคัญที่สุดของคนรักกันคือความเชื่อใจ
ไม่ว่าเขาจะไปทำอะไร กับใครหรือที่ไหน

ถ้าคุณเชื่อใจเขา ผลตอบรับที่คุณจะได้รับกลับคือความรักที่เต็มไปด้วยความสุข

 แต่ถ้าคุณไม่เคยเชื่อใจเขาเลย ไม่คิดจะไว้ใจในสิ่งที่เขาทำ
คุณจะได้รับแต่ความรักที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ 
ถ้าเขาไปมีคนอื่นจริง คุณก็อย่าพึ่งไปโทษเขาว่าเขาผิด เขาไม่ดี

  แต่คุณควรจะย้อนกลับมามองตัวเองก่อนว่าทำไมเขาถึงไปมีคนอื่น
ทำไมเขาถึงไม่รักคุณคนเดียว

คุณทำอะไรลงไปเขาถึงไม่หยุดอยู่ที่คุณ ลองคิดดูดีๆว่าคุณทำอะไรลงไป
เขาถึงเบื่อคุณ ถึงไปจากคุณ

 ถ้าคุณดีจริงๆ ต่อให้เขามีใครคนอื่นอีกมากมาย แต่สุดท้ายเขาก็จะกลับมาคุณ

 ถ้าคุณดีจริงๆ ต่อให้เขาเจ้าชู้ยังไง แต่สุดท้ายคนที่เขารักมากที่สุดก็คือคุณ

  การเชื่อใจเป็นสิ่งที่สำคัญนะ ถ้าเขาจะไปที่ไกลๆนานๆ แต่แค่คุณเชื่อใจเขา
รับรองว่าเขาจะมีแค่คุณ รับรองว่าเขาจะหยุดอยู่ที่คุณแน่นอน
และคุณเองก็จะสบายใจ และคุณกับเขาก็จะรักกันนานขึ้น

และอาจจะรักกันมากจนคนข้างๆคุณอิจฉาเลยก็ว่าได้นะ 

 ขอแค่เชื่อใจ ต่อให้ความรักใกล้จะจบลงแล้ว แต่ถ้าคุณยังเชื่อว่ามันจะผ่านไป
 มันต้องดีขึ้น มันก็จะดีขึ้นอย่างที่คุณเชื่อมันแน่นอน                

                          ถ้าคุณเชื่อใจคนที่คุณรัก ชีวิตคู่ของคุณจะไม่มีใครมาพังมันได้แน่นอน

                                                                                                          ซันนี่...ซูยอง’